Η διαδικασία της αντίστροφης όσμωσης έχει αποδειχθεί η πιο προηγμένη μέθοδος για την απομάκρυνση αλάτων από το θαλασσινό νερό και την αύξηση της πρόσβασης σε καθαρό νερό. Άλλες εφαρμογές περιλαμβάνουν την επεξεργασία λυμάτων και την παραγωγή ενέργειας.
Τώρα, μια ομάδα ερευνητών, σε μια νέα μελέτη, δείχνει ότι η τυπική εξήγηση για το πώς λειτουργεί η αντίστροφη όσμωση, που είναι αποδεκτή εδώ και περισσότερα από πενήντα χρόνια, είναι θεμελιωδώς λανθασμένη. Στην πορεία, οι ερευνητές πρότειναν μια άλλη θεωρία. Εκτός από τη διόρθωση των αρχείων, αυτά τα δεδομένα μπορεί να επιτρέψουν την πιο αποτελεσματική χρήση της αντίστροφης όσμωσης.
Η RO/Αντίστροφη όσμωση, μια τεχνολογία που χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά τη δεκαετία του 1960, απομακρύνει άλατα και ακαθαρσίες από το νερό περνώντας το μέσα από μια ημιδιαπερατή μεμβράνη, η οποία επιτρέπει στο νερό να διέρχεται ενώ παράλληλα εμποδίζει τους ρύπους. Για να εξηγήσουν ακριβώς πώς λειτουργεί αυτό, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τη θεωρία της διάχυσης σε διάλυμα. Η θεωρία υποδηλώνει ότι τα μόρια του νερού διαλύονται και διαχέονται μέσω της μεμβράνης κατά μήκος μιας διαβάθμισης συγκέντρωσης, δηλαδή τα μόρια μετακινούνται από περιοχές υψηλής συγκέντρωσης σε περιοχές με λιγότερα μόρια. Αν και η θεωρία είναι ευρέως αποδεκτή για περισσότερα από 50 χρόνια και έχει γραφτεί ακόμη και σε σχολικά βιβλία, ο Elimelech είπε ότι είχε από καιρό αμφιβολίες.
Γενικά, η μοντελοποίηση και τα πειράματα δείχνουν ότι η αντίστροφη όσμωση δεν καθοδηγείται από τη συγκέντρωση των μορίων, αλλά από τις αλλαγές πίεσης εντός της μεμβράνης.
Ώρα δημοσίευσης: 03 Ιανουαρίου 2024